-
1 wybijać
I. vtwybić komuś ząb jdm einen Zahn ausschlagenwybić sobie palec sich +dat den Finger verstauchen\wybijać piłkę na aut sport den Ball ins Aus schlagen4) ( wydzwonić godzinę)zegar wybił dziewiątą die Uhr schlug neun [ lub hat neun geschlagen]II. vr1) ( wyróżniać się) sich +akk auszeichnen, sich +akk hervortun2) ( odbijać się) abspringen
См. также в других словарях:
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego
oddzwonić — dk VIa, oddzwonićnię, oddzwonićnisz, oddzwonićdzwoń, oddzwonićnił, oddzwonićniony oddzwaniać ndk I, oddzwonićam, oddzwonićasz, oddzwonićają, oddzwonićaj, oddzwonićał, oddzwonićany 1. pot. «odpowiedzieć telefonicznie na wcześniejszy telefon od… … Słownik języka polskiego
